a Vjosa Jakova[1]
Dove trovo un posto per nasconderti madre
in modo che non ti trovi la morte,
mia addolorata dimmelo, dove,
la sento che si gira insieme al vento folle
e sulle nostre teste casca come fulmine,
sento il suo pesante respiro che sbuffa
e l’urlo che lancia nella notte verso i cieli,
i suoi passi pesanti di piombo ti cercano ovunque,
dove ti nascondo dolce madre mia
con quegli occhi spenti e mani uccise,
seni rattrappiti che da tempo sentono freddo,
vieni, entra madre in me, nasconditi dentro,
infilati nel mio sangue che nessuno più ti trovi,
come giaciglio avrai le mie ferite,
le foglie sbiadite dell’adolescenza
che non ha mai potuto ridere,
a piedi nudi vai piano nelle mie vene
nei labirinti dove serbo solo luce per te,
per il mio padre morto dietro le sbarre
i papaveri là ancora non sono appassiti ,
vai amabile, riposa nel mio cuore
dove troverai aperte porte e finestre
porte che bruciano negli anni
vai dunque e cerca di dormire,
no, non permetterò alla morte di venire a prenderti,
mio padre buono non ha potuto difenderti,
mio padre con occhi moribondi,
ma io posso fermare la morte e accecarla,
rovesciare il mondo,
ho un sole nella mano che mi brucia da anni.
Sempre ti proteggerò madre mia
Il mio seno dà vita con aromi di latte
che ho ancora nelle mie labbra,
diventerò la tua martire madre,
non di Cristo,
diventerò la tua santa, madre!
traduzione: Valbona Jakova
Dove trovo un posto per nasconderti madre
in modo che non ti trovi la morte,
mia addolorata dimmelo, dove,
la sento che si gira insieme al vento folle
e sulle nostre teste casca come fulmine,
sento il suo pesante respiro che sbuffa
e l’urlo che lancia nella notte verso i cieli,
i suoi passi pesanti di piombo ti cercano ovunque,
dove ti nascondo dolce madre mia
con quegli occhi spenti e mani uccise,
seni rattrappiti che da tempo sentono freddo,
vieni, entra madre in me, nasconditi dentro,
infilati nel mio sangue che nessuno più ti trovi,
come giaciglio avrai le mie ferite,
le foglie sbiadite dell’adolescenza
che non ha mai potuto ridere,
a piedi nudi vai piano nelle mie vene
nei labirinti dove serbo solo luce per te,
per il mio padre morto dietro le sbarre
i papaveri là ancora non sono appassiti ,
vai amabile, riposa nel mio cuore
dove troverai aperte porte e finestre
porte che bruciano negli anni
vai dunque e cerca di dormire,
no, non permetterò alla morte di venire a prenderti,
mio padre buono non ha potuto difenderti,
mio padre con occhi moribondi,
ma io posso fermare la morte e accecarla,
rovesciare il mondo,
ho un sole nella mano che mi brucia da anni.
Sempre ti proteggerò madre mia
Il mio seno dà vita con aromi di latte
che ho ancora nelle mie labbra,
diventerò la tua martire madre,
non di Cristo,
diventerò la tua santa, madre!
traduzione: Valbona Jakova
Ku të gjej një vend që mos të gjejë vdekja!
Për Vjosa Jakovën[1]
Ku të gjej një vend të të fsheh nënoke
që mos të të gjejë vdekja,
thuam e dhimbsura ime, ku,
e ndjej se ajo vjen rrotull bashkë me erën e marrë
dhe mbi kokat tona bije me rrufe,
ndjej frymën e saj të rëndë që shfryn
dhe klithmën që lëshon natën nëpër qiell,
hapat e saj prej plumbi të kërkojnë ngado,
ku të të fsheh nëna ime e ëmbël
me ata sy të zbehtë dhe duar të vrara,
gjinj të mpirë që kanë kohë që mërdhijnë,
eja, futu nënë tek unë dhe fshihu brenda meje,
hyrë në gjakun tim që askush të mos gjejë,
për shtroje do kesh plagët e mia,
gjethet e zverdhta të adoleshencës
që kurrë nuk qeshi,
shko zbathur e ngadalë nëpër damarët e mia
në labirinthet ku ruaj veç dritë për ty,
ec mbi lumenjtë e mi të gakut,
ashtu syhapur mbi shkumën e dëshpërimit
që të shohësh të kuqen e dashurisë për ty
dhe atin tim vdekur pas hekurave,
lulëkuqet aty ende nuk janë nxirë e venitur,
shko e ëmbla ime, prehu në zemrën time
ajo i ka hapur të gjitha portat e dritaret për ty
porta që djegin ndër vite,
shko aty dhe bjer e fli,
jo, nuk do ta lë vdekjen të të marrë,
ati im i mirë s’mundi të të mbrojë,
ati im me sy meiti,
por unë mundem që vdekjen ta ndal dhe ta verboj,
botën ta përmbys,
se kam një diell në dorë që prej vitesh më përvëlon.
Gjithnjë do të të mbroj nënokja ime
gjiri im jetdhënës me aromën e qumështit
që ende kam ndër buzë,
do të bëhem martirja tënde nënë,
jo e Krishtit,
do të bëhem shenjtja jote mëmë!...
[1] E tronditur psiqikisht nga burgosja dhe vdekja e të atit Tuk Jakova dhe gjendja e mjeruar e familjes së saj në internim, një ditë ajo i kishte thënë nënës: “Ku të gjej një vend të të fsheh, që vdekja të mos gjejë!”…
sullo stesso autore Luan Rama leggi anche QUI e QUIqë mos të të gjejë vdekja,
thuam e dhimbsura ime, ku,
e ndjej se ajo vjen rrotull bashkë me erën e marrë
dhe mbi kokat tona bije me rrufe,
ndjej frymën e saj të rëndë që shfryn
dhe klithmën që lëshon natën nëpër qiell,
hapat e saj prej plumbi të kërkojnë ngado,
ku të të fsheh nëna ime e ëmbël
me ata sy të zbehtë dhe duar të vrara,
gjinj të mpirë që kanë kohë që mërdhijnë,
eja, futu nënë tek unë dhe fshihu brenda meje,
hyrë në gjakun tim që askush të mos gjejë,
për shtroje do kesh plagët e mia,
gjethet e zverdhta të adoleshencës
që kurrë nuk qeshi,
shko zbathur e ngadalë nëpër damarët e mia
në labirinthet ku ruaj veç dritë për ty,
ec mbi lumenjtë e mi të gakut,
ashtu syhapur mbi shkumën e dëshpërimit
që të shohësh të kuqen e dashurisë për ty
dhe atin tim vdekur pas hekurave,
lulëkuqet aty ende nuk janë nxirë e venitur,
shko e ëmbla ime, prehu në zemrën time
ajo i ka hapur të gjitha portat e dritaret për ty
porta që djegin ndër vite,
shko aty dhe bjer e fli,
jo, nuk do ta lë vdekjen të të marrë,
ati im i mirë s’mundi të të mbrojë,
ati im me sy meiti,
por unë mundem që vdekjen ta ndal dhe ta verboj,
botën ta përmbys,
se kam një diell në dorë që prej vitesh më përvëlon.
Gjithnjë do të të mbroj nënokja ime
gjiri im jetdhënës me aromën e qumështit
që ende kam ndër buzë,
do të bëhem martirja tënde nënë,
jo e Krishtit,
do të bëhem shenjtja jote mëmë!...
[1] E tronditur psiqikisht nga burgosja dhe vdekja e të atit Tuk Jakova dhe gjendja e mjeruar e familjes së saj në internim, një ditë ajo i kishte thënë nënës: “Ku të gjej një vend të të fsheh, që vdekja të mos gjejë!”…
