Rimandata di un anno, causa virus, perdurando ancor oggi, abbiamo deciso
di riunirci in streaming dal 19 al 21 marzo 2021
Stefania di Lino altra ospite della Giornata mondiale della
Poesia, conferma ancora una volta, la capacità di trasmettere in versi, la
storia dell’essere umano. Corrotto, avvilito, morente, alla ricerca di una
verità impossibile da raggiungere. Ogni tentativo fatto è sembrato quasi
inutile e l’Autrice ne ha piena consapevolezza. Ma la poesia è l’unico modo
rimasto, anche se spesso traballante, per proseguire a combattere. Non ci sono
altri mezzi se non la parola, sviscerata ma anche nascosta fra le righe come
unico fortunoso modo di appellarsi per un cambiamento. L’impegno civile è la
costante in ogni riga, palese o meno. (b.c.)
Stefania di Lino, një mike
tjetër e fuar e Ditës Botërore të Poezisë, konfirmon edhe një herë tjetër,
aftësinë për të përcjellë në vargje, hitorinë e qenies njerëzore. E korruptuar,
e dekurajuar, e vdekshme, në kërkim të një të vërtete të pamundur për t'u
arritur. Çdo përpjekje e bërë duket pothuajse e padobishme dhe Autorja është
plotësisht e vetëdijshme për këtë. Por poezia është e vetmja mënyrë që mbetet, edhe
pse shpesh e lëkundur, për të vazhduar luftimin. Nuk ka mjet
tjetër përveç fjalës, e shpërthyer nga brendësia por edhe e fshehur midis
rreshtave si mënyra e vetme fatlume në apelimin për një ndryshim. Angazhimi
civil është konstantja e çdo rreshti, në mënyrë të dukshme ose jo.
hanno
cementato un campo incolto /quello che io incontravo
nella
mia città /ne hanno strappato i rovi con le dolci bacche
/hanno
estirpato canneti /rifugi di lucertole topi bisce /hanno
divelto
essenze alberi /gelsi e fichi /pause ristoratrici per volatili
stanchi
/per uccelli in lunga migrazioni /e per i poveri eterni
viandanti
hanno
strappato radici e rami /chiome umbratili /arbusti intricati
/dove
uomini bambini donne /umani in lunga migrazione /statue
di
sale adagiate su umidi cartoni /scomparivano esausti consumati
sciolti
/in fiochi barlumi di umanità /nell’attesa di una risposta
che
non verrà,
a
nulla è servito camminare compressi /tra la linea bianca e il
guard-rail
/io e il mio bambino stretto per mano /attraversare
di
qua di là a destra a sinistra /una curva a gomito vedere per
essere
vista /dalle auto aventi diritto più di noi /a un volume nello
spazio
/a un posto al mondo /noi - io e il mio bambino - in
mutazione
genetica eravamo /siamo come gatti come volpi /come
ricci
come topi /come lucertole /come serpi come ragni come cani
/schiacciati
tra la linea bianca e il guard-rail
non
amo camminare in una città blindata /militarizzata /
si
organizzano temendo l’assalto rabbioso /innalzando muri e /
srotolando
filo spinato /a doppia lama tagliente made in Israel /
neanche
fossimo in Palestina o nella Val di Susa // si riassettano gli
Stati
Generali /per schiacciarci con la loro economia /
e
con i loro blindati / ed eccoli! i palazzi del Potere a Corso
Rinascimento
a Roma /che impediscono il passo e il libero
fluire
delle genti e delle idee
they have cemented a wild field/ the one I used to walkacross
in myhometown/ theyhavetornaway the brambles with the
sweetberries on/uprootedthe reeds/ a shelter for the lizardsthe
rats and the grasssnakes/ theyhavecut downthe spirits the treesthe
mulberriesthe figs/ restfulrefreshingspotsfor wearywingedbeings/
the birdsin long migrations/ and for thepoorperpetualvagrants,
theyhavesnatchedroots and branches/ the shadowyfoliage/ the
tangledshrubs/ where men womenchildren/ human beings
in long migrations/ saltstatueslaidflat on a dampcartboard/
vanishedexhaustedworn out melted down/ in faintglimpses of
humanity/waiting for an answerwhichisnotto come,
itwas for nothingmysqueezedwalking/ in between the white line
and the guard-rail/ me and my baby childheld tight by the hand/
to cross over here and there to the right and to the left/ to see
a sharpbent just to be seen/ by the cars more entitledthanus/ to
claim a volume in the space/ to get a place in the world/ us- my
baby and I– under a geneticmutationwewere / we arelikecatsfoxes
/ hedgehogsratslizardssnakesspiders dogs / squashedin between
the white line and the guardrail
I do notlike to walkthrough a militarized/ armored city/ they are
getting ready in fear of a ragingattack/ building up walls/unrollinga
barbedwire/ a double sharpblade made in Israel/ asifwewere in
Palestine or in Val di Susa/ States General are readjusting/ to
crushusdown with theireconomy/andtheirtrucks/ herethey are!
The Palaces of the Poweralong Rinascimento Streetin Rome/
preventingpeople and ideas from passing by and freely flow
Kishin çimentuar një fushë të papunuar /
këtë pashë në
qytetin tim / i kishin shkulur ferrat bashkë me manaferrat e ëmbla/
kishin çrrënjosur kallamishte / strehë hardhucash, minjsh, bollash /
kishin
flakur tej esenca pemësh / manash dhe fiqsh / prehje ripërtëritëse për
zogjtë
e lodhur / për zogjtë e emigrimit të gjatë / dhe për të varfërit
shtegtarë
të përjetshëm
kishin shkatërruar rrënjë dhe
degë/ kurora hijelëshuara pemësh / shkurre të ngatëruara
/ ku burra fëmijë gra /
njerëz në mërgime të gjata / statuja kripe të vendosura
në kartona të lagësht / të rraskapitura zhdukeshin
të tretura në shkrirje
/ në shkëlqime të zbehta të njerëzimit / në pritje
të një përgjigje
që nuk do të vijë,
asgjë nuk na shërbeu të
ecnim të ngjeshur / ndërmjet vijës së bardhë dhe
guard-rail / unë dhe foshnja
ime që shtrëngoja për dore / të kaloja
nga këtu për atje në të
djathtë në të majtë / një udhëkryq të vështirë shihja
nëse më shihnin / makinat që
kishin të drejtë më shumë se ne / të një volumi
hapësire / të një vendi në
botë / ne - unë dhe fëmija im - në
mutacion
gjenetik ishim / jemi si maçokët si dhelprat / si
iriqtë
si minjt / si hardhuca / si gjarpërinjtë si merimangat si qentë
/ shtypur midis vijës së
bardhë dhe guard-rail
nuk më pëlqen të eci në një
qytet të blinduar / të militarizuar /
organizohen nga frika e
sulmit të zemëruar / duke ngritur mure e /
duke çmbështjellë tela me
gjemba / me teh të dyfishtë made in Izrael /
edhe
sikur të ishim në Palestinë apo në Val di Susa / sistemohen
Shtetet
e Përgjithshme / të na shtypin me ekonominë e tyre /
dhe
me blindimet e tyre / dhe ja ku janë! pallatet e Fuqisë në rrugën
Rinascimento
në Romë / që pengojnë hapit dhe
rrjedhën
e lirë të njerëzve dhe të ideve
erodono
gli
arroganti i prepotenti /erodono a poco a poco /sampietrino
dopo
sampietrino /erodono /città strade vicoli narranti /risonanti
ancora
di voci e persone /di canti e di amori /di esistenze povere
che
un giorno /nacquero e si riprodussero /forse anche felici /
perpetuando
lo stuolo di schiavi /si riprodussero forse anche felici
/malgrado
l’ombra funesta incombente dominante /malgrado
l’ombra
funesta del potere,
[e
andarsene /andare via partire dipartire /lasciare mollare mollare
/abbandonare
questo posto (salutare o non salutare) /via via
scappare
andare prima di tutto /prima di voi],
non
c’è umanità nella carta pretesa /solo nome cognome fotografia
/geografia
d’origine residenza via /ma dov’è quella storia di dolore
sua
/mia /e quell’anima smarrita errante senza via /
e
quell’affetto che costruisce vite /materia imprescindibile /pastura
irreversibile
dell’essere /
senti
lo strappo ai suoni e agli odori /ai colori e ai sorrisi? /vedi
i
denti rotti e la carne lacera poi ricucita /sulla memoria viva
rosso
sangue /è memoria di un dolore pulsante /di cui si vuole
cancellare
la storia /atrocità dell’inganno sul tragitto dell’esule /
del
migrante /di quelli che mai hanno avuto patria /viandanti nel
letargo
di una lunga notte sul mare/ dei senza luna e senza fortuna
/in
quel nero fitto dell’assenza / assente ormai anche il sogno del
ritorno
/assente l’umana presenza
eroding the arrogants the domineeringones/ theyare erodinglittle by little/
cobblestoneaftercobblestone/ eroding/ citiesstreetsnarratingalleys/
stillresonant of voices and people/of songs and lovestories/ of
poorcreatureswho once wereborn and thentheybred/ maybehappily/
perpetuating the ho st of slaves/ theybredmaybeevenhappily/
despite the dominatingimpendinggloomyshadow/ despite the
gloomyshadowof power
(sogoingaway/leavingquittingdeparting/letting go yealdinggiving
in/fleeing theplace (to say goodbye or not to say goodbye)
awayawayescapinggettingaway first of all, beforeyou
thereis no humanity in the requestedcard/ only a name a surname
a photo/ geography of the originsresidencyaddress/ whereis the
painful story of them/ of me/ and wherethewanderinglost soul
with no direction?/ and alltheaffectionwhichbuilds up lives/
essentialmatter/ final pasture of the being?
Can’tyouhear the rip in the soundsand smells, in the
colors and smiles? Can’tyousee the brokenteeth and the
tornfleshlatermended/ on a vividbloodredmemory/ itis the
memory of a pulsingsorrowwhose story is to be cancelled/
atrocities of the deception on the way of the exile/ of the migrant/
of thosewhoneverhad a homeland/ seafarers in the lethargy of a
long nightatsea/ of thosewithout a moonwithout fortune/ in the
deepblack of the absence/ beingabsent by now the dream of a
return,beingabsent by now the human presence
Gërryejnë
arrogantët
dhe prepotentët / gërryejnë pak nga pak / kalldrëm
pas
kalldrëmi / gërryerjnë / qytete rrugë qorrsokaqe rrëfyese / oshëtuese
ende
nga zëra dhe njerëz / prej këngësh dhe dashurish / prej ekzistencash të dobëta
që
një ditë / lindën dhe u riprodhuan / mbase edhe të lumtur /duke
përjetësuar
ushtrinë e skllevërve / ndoshta u riprodhuan madje të lumtur
/
megjithë hijen e zezë mbizotëruese / pavarësisht
hijes
vdekjeprurëse të pushtetit,
[dhe
për të shkuar / për të shkuar larg në një ikje pa kthim / lënë shkojnë
/
e braktisin këtë vend (të shëndetshëm ose jo të shëndetshëm) /herë pas here
e ikura largimi, para së gjithash / para jush]
nuk
ka njerëzim në kartën e pretenduar / vetëm emër mbiemër fotografi
/
gjeografia e origjinës së vendbanimit rruga / po ku është ajo histori dhimbjeje
e
saja / e imja / dhe / e atij shpirti endacak pa asnjë rrugë/
dhe
ajo dashuri që ndërton jetë / material thelbësorë i detyrueshëm / kullotë
e
pakundërshtueshme e qënies /
ja
ndjen tani shkëputjen tingujve dhe aromave / ngjyrave dhe buzeqeshjeve? / sheh
dhëmbë
të thyer dhe mish të copëtuar më pas të qepur / në kujtesën e gjallë
të
kuqe gjak / është kujtimi i një dhimbje drithëruese / e atij që do të
fshijë
historinë / mizorinë e mashtrimit në udhëtimin e mërgimit /
të
të mëguarit / të atyre që kurrë nuk kanë pasur atdhe / shtegëtar në
letargjinë
e një nate të gjatë në det / perëndi pa hënë dhe pa fat
/
në atë sterrësi të dendur mungese / në mungesë tashmë edhe të ëndrrës
së
kthimit / mungon prania njerëzore.
Stefania Di Lino, vive e lavora
a Roma. E’ docente abilitata per l’insegnamento nei Licei. Nel 2013 partecipa
con un suo testo critico al X Festival Mondiale di Poesia di Caracas,
presentando un’opera del poeta italo - venezuelano Antonio Nazzaro; nel 2014
alcune sue poesie vengono selezionate in un concorso indetto dall’UNESCO di
Torino per la giornata mondiale di Etica Globale e Pari Opportunità: contributo
delle donne allo sviluppo dell’Europa e del Mediterraneo. I testi vengono
tradotti e pubblicati in 14 lingue. Nel 2015 partecipa alla Rassegna Poetica
presso la Galleria Biffi di Piacenza con Dialoghi Poetici in occasione di una
retrospettiva sull’opera dell’artista Jean Dubuffet. Nel 2017 riceve la
Menzione Speciale della Giuria per il Premio Nazionale di Poesia Terra di
Virgilio, Mantova, e il 2° Premio per la Poesia Inedita al Concorso Nazionale
S. Anastasia XV Edizione, Napoli. Nel 2019 con La parola detta vince il
Primo premio della II ediz. Premio Letterario Profumi di Poesia curato da
Fusibilia edizioni, e risulta finalista alla prima edizione del Premio
Letterario Gianmario Lucini, sia per il libro edito, con La parola detta,
che per il poemetto inedito Il corpo del padre. Nell’aprile del 2019,
insieme alla poetessa e saggista Anna Maria Curci, ne cura la presentazione
italiana presso il Macro Asilo – Museo d’Arte Contemporanea di Roma. È
redattrice nel Blog letterario Bibbia d’Asfalto e ParolaPoesia. Con i suoi
testi è presente su numerose riviste letterarie. Di lei hanno scritto:
Trombadori, Ennio Calabria, Agnese Moro, Sandra Cervone, Cinzia Marulli, Anna
Maria Curci, Sonia Giovannetti, Raffaela Fazio, Floriana Coppola, Tiziana
Marini, Rita Pacilio, Beppe Costa, Agostino Raff, Enzo Lomanno, Giuseppe
Vetromile, Franco Di Carlo, Marco Onofrio.
Stefania Di Lino, jeton dhe
punon në Romë. Është një decente e kualifikuar për mësimdhënie në Gjimnazë. Në
vitin 2013 merr pjesë me tekstin e saj kritik në Festivalin e 10-të Botëror të
Poezisë në Karakas, duke paraqitur një vepër të poetit italo-venezuelian
Antonio Nazzaro; në vitin 2014 disa nga poezitë e saj u zgjodhën në një konkurs
të organizuar nga UNESCO në Torino për Ditën Botërore të Etikës Globale dhe
Shanseve të Barabarta: kontribut i grave për zhvillimin e Evropës dhe Mesdheut.
Tekstet janë përkthyer dhe botuar në 14 gjuhë. Në vitin 2015 merr pjesë në
Paraqitjen Poetike në Galerinë Biffi në Piacenza me Dialogë Poetikë me rastin e
një retrospektive për punën e artistit Jean Dubuffet. Në 2017 ju atribua
Përmendja Speciale e Jurisë për Çmimin Kombëtar të Poezisë Terra di Virgilio,
Mantova, dhe çmimi e 2-të për La Poesia Inedita al Concorso Nazionale S.
Anastasia XV Edizione, Napoli.. Në vitin 2019 me La parola detta fiton Çmimin e Parë të edicionit të dytë. Premio Letterario
Profumi di Poesie redaktuar nga Fusibilia edizioni, dhe rezulton finaliste në
edicionin e parë të Çmimit Letrar Gianmario Lucini, qoftë për librin e botuar, qoftë
me La parola detta, dhe për poemën e pabotuar Il corpo del padre. Në prill 2019, së
bashku me poeten dhe eseisten Anna Maria Curci, kuroi prezantimin në italisht pranë
Macro Asilo - Muzeu i Artit Bashkëkohor në Romë. Është redaktore në blogun
letrar Bibbia d’Asfalto e ParolaPoesia. Me tekstet e saj është e pranishme në
revista të shumta letrare. Për të kanë shkruar: Trombadori, Ennio Calabria,
Agnese Moro, Sandra Cervone, Cinzia Marulli, Anna Maria Curci, Sonia
Giovannetti, Raffaela Fazio, Floriana Coppola, Tiziana Marini, Rita Pacilio,
Beppe Costa, Agostino Raff, Enzo Lomanno, Giuseppe Vetromile, Franco Di Carlo,
Marco Onofrio.
Stefania Di Lino, lives and works in Rome. She is a qualified teacher for teaching in high schools. In 2013 she participated with her critical text in the 10th World Poetry Festival in Caracas, presenting a work by the Italo- Venezu lan poet Antonio Nazzaro; in 2014 some of her poems were selected in a competition organized by UNESCO in Turin for the world day of “Global Ethics and Equal Opportunities: contribution of women to the development of Europe and the Mediterranean”. The texts are translated and published in 14 languages. In 2015 she participated in the Poetic Review at the
Biffi Gallery in Piacenza with Poetic Dialogues on the occasion of a retrospective on the work of the artist Jean Dubuffet. In 2017 she received the Special Mention of the Jury for the National Poetry Prize Terra di Virgilio, Mantua, and the 2nd Prize for Unpublished Poetry at the National Competition S. Anastasia XV Edition, Naples. In 2019 she won with La parola detta, won the 1st prize of the second edition. Literary Award ‘Perfumes of Poetry’ edited by Fusibilia Edizioni and is a finalist in the first publihed, with La parola detta, and for the unpublished poem Il corpo del padre. In April 2019, together with the poet and essayist, Anna Maria Curci she takes care of the Italian presentation at the Macro Asilo - Museum of Contemporary Art in Rome. She is editor in the literary blog Asphalt Bible (Bibbia d’Asfalto), and Word Poetry (ParolaPoesia), with her texts she is present in numerous literary magazines Of her have written: Trombadori,Ennio Calabria, Agnese Moro, Sandra Cervone, Cinzia Marulli, Anna Maria Curci, Sonia Giovannetti, Raffaela Fazio, Floriana Coppola, Tiziana Marini, Rita Pacilio, Beppe Costa, Agostino Raff, Enzo Lomanno, Giuseppe Vetromile , Franco Di Carlo, Marco Onofrio.
traduzioni in ingkese di Irene Sabetta
traduzione in albanese di Valbona Jakova