Rimandata di un anno, causa virus, perdurando ancor oggi, abbiamo deciso di riunirci
in streaming dal 19 al 21 marzo 2021
Alessandra Trevisan, ospite della Giornata mondiale della Poesia, anche nella poesia di Alessandra è fondamentale la sintesi e il non detto che il lettore più attento può cogliere. Studiosa della poesia, soprattutto delle donne, ha acquisito una maturità insolita per l’età. Ma, proprio questo, negli ultimi anni, ci fa verificare quanto sia opportuna la ricerca fra le voci nuove, spesso di donne che hanno una enorme sensibilità, molto spesso assente in autori noti e acclamati. Alessandra conferma di essere una di queste voci da seguire. (b.c.)
Alessandra Trevisan, e ftuar e Ditës Botërore të Poezisë, gjithashtu edhe në
poezinë e Alessandrës është thelbësore sinteza
dhe e pashprehura që lexuesi më i vëmendshëm mund të arrijë ta kuptojë.
Studjonjëse e poezisë, veçanërisht e poetikës së grave, ka fituar një pjekuri
të pazakontë për moshën. Por, pikërisht kjo, vitet e fundit, na bën të
verifikojmë sesa mund të jetë i domosdoshëm kërkimi midis zërave të rinj, për
më tepër të grave që kanë një ndjeshmëri të jashtëzakonshme, të gjinden midis
autorëve të njohur dhe të përmëndur. Alessandra na e vërteton se është një nga
këto zëra që duhen ndjekur.
C’è un coraggio solare
un
coraggio inerpicato
al
battito del cuore, al risveglio
del
significato.
Ho
prodotto un desiderio
che
conosce il centro.
Lo
so dire.
Nella
più vera coesione
nella
magnifica estensione
avevamo
tutti bisogno del prima
del
non riconoscimento
di
una vibrazione/ dentro.
There is a sun courage
a courage climbed
to my heartbeat, to the meaning’s
awakening.
I made a desire
that knows the center.
I can say it.
In the truest bond
we all needed “the” before
the non-recognition
a vibration/ inside.
Është një guxim diellor
një
guxim i kacavarur
në
rrahjen e zemrës, në zgjimin
e kuptimit.
Kam prodhuar një dëshirë
që
e njeh qendrën.
E
di ta them.
Në
bashkimin më të vërtetë
në
shtrirjen më madhështore
kishim
të gjithë nevojë si për të parën
për
atë që ende nuk e njihnim
të
një shkundjeje / brenda.
Abbiamo tutti un intercorso
percorso,
un quasi crogiolo di possibilità
una
deriva, un sentire terso.
C’è
compulsione roteante.
C’è
forse qualcosa che non quadra
dove/ d’istante squadra.
We all have a betweenpath,
a melting pot of possibilities
a drift, a clear feel.
There’s a twirl compulsion.
There is maybe something off about
where/ in an instant squares.
Kemi të gjithë një bashkëshkuarje
përshkuar, me një përzierje mundësish
një largim, një të ndjerë të qartë.
Është një impuls i rotullueshëm.
Është ndoshta diçka që nuk shkon
ku/ në çast shpërbëhet.
Guadagno il trovare
nella
puntualità/ la ricerca migliore.
Quello
che si dice
a
discapito di ogni egocentrismo
il
saper restare
nello
spazio di un’idea
nell’accoglimento
del fallimento
nelle
vertigini non sopite
nella
scure dell’ascolto
in
un qualunque pezzo di terra
riconciliata all’origine.
I deserve to find
in accuracy/ the best research.
What they say
at the expense of egocentrism
being able to stay
in the space of an idea
in the acceptance of failure
in muted vertigo
in listening’s axe
in any piece of land
reconciled to my origin.
Fitoj gjetjen
në përpikëri / kërkimi më i mirë.
Ajo që thuhet
në kurriz të çdo egoçentrizmi
të dish të qëndrosh
në hapësirën e një ideje
në pranimin e falimentimit
në marramendje të pafjetura
në sëpatën e dëgjimit
në çdo copë të tokës
të pajtuar në
origjinë.
Alessandra
Trevisan,
(1987) sta concludendo un Dottorato di Ricerca in Italianistica all’Università
Ca’ Foscari di Venezia. Da alcuni anni si occupa dell’opera di Goliarda
Sapienza ed ha rivolto attenzione anche a Milena Milani, Anna Maria Ortese, e
alla poeta Silvia Salvagnini, con la quale condivide un progetto tra poesia e
musica. È lyricist, performer e poeta; collabora alla redazione di «Poetarum
Silva» e alla comunicazione di Live Arts Cultures e quarantaduelinee.
Alessandra Trevisan (1987) is finishing a PhD in Italian Studies at Ca’ Foscary University in Venice, Italy. Since 2010 she’s have been studying Goliarda Sapienza’s work giving attention also to Milena Milani, Anna Maria Ortese and Silvia Salvagnini. With her she founded a project which mixes poetry and music. She’s lyricist, performer and poet. She collaborates with «Poetarum Silva» lit-blog and she’s press agent for Live Arts Cultures and quarantaduelinee.
Alessandra Trevisan,
(1987) është duke përfunduar një Doktoraturë në Kërkime mbi Italishten në
Universitetin Ca 'Foscari të Venecias. Prej disa vitesh është marrë me punën e
Goliarda Sapienza dhe i ka kushtuar vëmendje Milena Milani-it, Anna Maria
Ortese, dhe poetes Silvia Salvagnini, me të cilën ndan një projekt midis
poezisë dhe muzikës. Është një lyricist, performer dhe poete; bashkëpunon në
redaktimin e «Poetarum Silva» dhe në komunikimin e Live Arts Cultures e
quarantaduelinee.
Beppe Costa,poetadella vita. Nella schiera di tutti gli amici, estimatori, seguaci
“innamorati” di Beppe Costa mi pare di essere arrivata quasi per ultima. Per
una delle bizzarrie della vita mi è accaduto di conoscerlo da appena un anno e
non ho quindi potuto dividere con lui i tempi d’oro della sua stretta e
rutilante vicinanza con i grandi “classici” scrittori italiani, della battaglia
per fare ottenere la “Bacchelli” ad Anna Maria Ortese, dei suoi scambi con
Dario Bellezza… Di tutto questo fermento ho raccolto
solo gli echi, i ricordi che tuttavia mi sono stati raccontati in modo così
vibrante da darmi l’impressione che fossero accaduti da poche ore. E così, caro
Beppe, posso dire che in quei tempi “c’ero anch’io”.
Ma il vero motivo di questa vicinanza, e con tutto quello che ha a che fare con
te, è un altro. Tu sei un poeta e la poesia, si sa, ci restituisce ogni singolo
attimo, mettendolo continuamente a fuoco.
C’è di più. I tuoi versi parlano quasi sempre d’amore, e in apparenza
potrebbero suonare ora in contrasto con i tuoi capelli bianchi, seppure fluenti.
Se questo contrasto non appare, o appare annullato, è proprio perché è stata la
poesia a renderti “folletto” per sempre. E il tuo entusiasmo, la capacità di
coinvolgere nello stesso girone lettori e scrittori, il tuo continuo metterti
in gioco nella fucina di ininterrotte e nuove invenzioni, davvero non hanno
età. Tu non sei solo poeta di parole scritte, ma anche poeta della vita, questo
è il punto. E se, come qualcuno ha scritto, tutti i poeti sono pazzi, evviva la
pazzia!
Lia Levi
BeppeCosta, poeti i jetës. Në radhët
e të gjithë miqëve, admiruesve, ndjekësve "të dashuruar" me Beppe
Costa, më duket se mbërrita gati e fundit. Për njërën nga çuditë e jetës më ka
ndodhur ta njihja vetëm prej një viti dhe kështu nuk pata mundësi të ndaja me
të kohën e artë të afrimit të tij të ngushtë dhe të ndezur me shkrimtarët e
mëdhenj "klasikë" italianë, të betejës për të arritur në aplikimin e
ligjit "Bacchelli” për Anna Maria Ortese, për shkëmbimet e tij me Dario
Bellezza…Nga i gjithë ky fermentim kam
mbledhur vetëm jehonat, kujtimet që gjithashtu m’i kanë treguar në një mënyrë
kaq të gjallë sa më kanë dhënë përshtypjen se ato kishin ndodhur vetëm disa orë
më parë. Dhe kështu, i dashur Beppe, mund të
them që në ato kohë" isha edhe unë". Por arsyeja e vërtetë e këtij
afrimi, dhe e gjithçkaje që ka të bëjë me ty, është një tjetër. Ti je një poet
dhe poezia, dihet, na e rikthen çdo moment, duke u përqëndruar vazhdimisht në
të. Ka edhe më shumë. Vargjet e tua
pothuajse gjithmonë flasin për dashuri, dhe në dukje në këto çaste mund të
tingëllojnë në kontrast me flokët e tua të bardhë, gjithashtu të bukur e të
derdhur. Nëse ky kontrast nuk duket, ose duket i anulluar, është pikërisht
sepse ka qenë poezia ajo që ju bëri“çamarrok përrallash" përgjithmonë. Dhe
entuziazmi juaj, aftësia për të përfshirë lexuesit dhe shkrimtarët në të
njëjtin grup, vazhdueshmeria jote e të qenurit në lojë në furrën e pandërprerë
të shpikjeve të reja, me të vërtetë nuk kanë moshë. Ti nuk je vetëm një poet i
fjalëve të shkruara, por edhe një poet i jetës, kjo është çështja. Dhe nëse,
siç ka shkruar dikush, të gjithë poetët janë të çmëndur, rroftë çmënduria!
Lia Levi
Naim Araidi
non passa il tempo del dolore
rimane fitto si acuisce la notte
nel pensarti, amico mio
Nessuno dei due conosceva la lingua
dell’altro ma la poesia scorreva
fra le mani e gli occhi e la memoria
Ogni frase veniva compresa
così che l’arabo mi appariva facile
e a te l’italiano ancora di più
Nessuna meraviglia se dell’Italia
sapevi molto più di noi: la storia
la religione e quella che era la
letteratura
Amiamo la letteratura, scrivevi,
ripetendolo all'infinito
Riscrivevi brani di Giuseppe Savio
nelle due lingue affinché anche
il ‘nemico’ potesse capire
ebreo o arabo che fosse
L’andartene così, la tua forza
non bastava e maligno
non era solo il male,
troppi nemici appostati
(eppure non conosco la lingua)
ma quella “gelosia” era descritta
nei tuoi versi che restano e
resteranno per sempre
nulla che resti se non la sublime
poesia
e le dita che sfogliano ancora
pagine
mentre s’avvicinano l’insonnia
e il delirio di ogni notte quando
sulla panchina torno a vivere
l’attesa
solitario e libero come un gatto
Naim Araidi
Nuk kalon koha e dhimbjes
mbetet e ngulitur, therëse bëhet natës
duke të menduar , miku im.
Asnjëri prej nesh nuk e dinte gjuhën
e tjetrit por poezia rridhte
midis duarve e syve dhe kujtesës.
Çdo fjali kuptohej
kështu që arabishtja më dukej e
lehtë
dhe ty italishtja akoma më shumë.
Asgjë për t’u çuditur nëse për Italinë
dije shumë më tepër se ne: historinë
fenë dhe çfarë ishte letërsia.
E duam letërsinë, shkruaje,
duke e përsëritur pafundësisht.
Rishkruaje këngët e Giuseppe Savio
në të dyja gjuhët në mënyrë që edhe
'armiku' të mund t’ì kuptonte
Hebre apo Arab të ishte.
Dhe pse ndodhte kështu, forca jote
nuk mjaftonte dhe ligësia
nuk ishte e vetmja e keqe,
të shumtë ishin armiqtë cmirëzinj
(edhe pse nuk e di gjuhën)
por atë "xhelozi" e
përshkruaje
në vargjet e tua që janë e
do të mbesin përgjithmonë pasi
asgjë s’mbetet veç poezisë
madhështore
dhe gishtave që shfletojnë ende faqe
ndërsa i afrohen pagjumësisë
dhe delirimit të çdo nate kur
në stol kthehem të jetoj pritjen
i vetmuar dhe i lirë si një maçok..
Beppe Costa è nato in
Sicilia e vive a Roma. Nel 1976 fonda la casa editrice Pellicanolibri che nel
1992 diviene libreria. Come editore, ha pubblicato opere di noti poeti,
giornalisti e scrittori come Fernando Arrabal, Manuel Vàsquez Montalbàn, Gaston
Bachelard, Gisele Halimi, Naim Araidi. Ma anche Alberto Moravia, Dario
Bellezza, Arnoldo Foà, Adele Cambria,
Anna Maria
Ortese, Goliarda Sapienza. Molti i libri di poesie e narrativa tra questi Impaginato
per affetto (Premio Alfonso Gatto), (1990), Anche ora che la luna (anche
in formato CD), Rosso Poesie
d’amore e di
rivolta,
(2013), Per chi fa turni di notte, (2017), Il poeta che amava le donne,
(2017-2019), e insieme a Stefania Battistella, Dell’amore e d’altre
abitudini, (2015). Nel 2017 la
ristampa di Romanzo
siciliano (prima edizione 1984). Ha curato la collana “Inediti rari e
diversi” dal 1978 e, per l’Associazione Pellicano dal 2013. Ospite in molti
festival internazionali, le sue
poesie sono
tradotte in diverse lingue, come l’arabo, l’ebraico, l’albanese, il turco,
l’inglese. Per la prima volta in Italia è riuscito a fare applicare la Legge
Bacchelli per la scrittrice Anna Maria
Ortese.
Recentemente è stata presentata una petizione da parte di molti poeti e
intellettuali italiani, per ottenere che egli stesso ne possa beneficiare.
Beppe Costa ka lindur në
Siçili dhe jeton në Romë. Në 1976 themeloi shtëpinë botuese Pellicanolibri e
cila në vitin 1992 u bë librari. Si botues, ai ka publikuar vepra nga poetë të
njohur, gazetarë dhe shkrimtarë si Fernando Arrabal, Manuel Vàsquez Montalbàn, Gaston
Bachelard, Gisele Halimi, Naim Araidi. Por gjithashtu edhe Alberto Moravia,
Dario Bellezza, Arnoldo Foà, Adele Cambria, Anna Maria Ortese, Goliarda
Sapienza. Janë të shumtë librat me poezi e tregime midis tyre Impaginato per
affetto (Çmimi Alfonso Gatto), (1990), Anche ora che la luna (gjithashtu
në format CD), Rosso Poesie d’amore e di rivolta, (2013), Per
chi fa turni di notte , (2017), Poeti që i donte gratë, (2017-2019), së
bashku me Stefania Battistella, Dell’amore e d’altre abitudini, (2015).
Në vitin 2017 riboton romanin Romanzo
siciliano (botimi i parë 1984).Kuron Kolanën " Inediti rari e diversi "
që nga viti 1978 dhe, për Shoqatën Pellicano që nga viti 2013. I ftuar në shumë
festivale ndërkombëtare, poezitë e tij janë përkthyer në disa gjuhë, si
arabisht, hebraisht, shqip, turqisht, anglisht. Për herë të parë në Itali arriti
të bëjë të zbatohet Ligjin e Bacchelli për shkrimtaren Anna Maria Orteedse. Kohët
e fundit ështe paraqitur një peticion nga shumë poetë dhe intelektualë
italianë, për tja arritur që edhe ai të mund të përfitojë nga ky ligj.
Rimandata di un anno, causa virus, perdurando ancor oggi, abbiamo deciso
di riunirci in streaming dal 19 al 21 marzo 2021
Valbona Jakova, ospite della Giornata mondiale della Poesia, riversa tutta la capacità e l’energia di una vita travagliata (non per questo meno ricca) vissuta, attraverso gli eventi accaduti al popolo d’Albania degli anni ’90. Naturalmente vanno considerati gli anni precedenti il suo quasi ‘miracoloso’ arrivo in Italia. Nella sua poesia, intensa, micidiale, come un temporale infinito c’è sicuramente la narrazione dell’amore ma anche l’impossibilità di narrarlo, come un immenso carico ‘sconosciuto’. Che va e viene a proprio piacimento, ti abbraccia e ti lascia a braccia scoperte. A volte un urlo deciso, imperativo, un comando, altre una supplica o una preghiera. L’attività di traduttrice di poesia per molti anni completa e conferma una modalità e un adattamento musicale ai propri versi. (b.c.)
Valbona Jakova, e ftuar e Ditës Botërore të Poezisë, derdh të gjithë aftësinë dhe energjinë e një jete të trazuar, ( për këtë jo më pak të pasur) jetuar përmes ngjarjeve që i ndodhën popullit të Shqipërisë në vitet '90. Natyrisht duhet të merren në konsideratë vitet para ardhjes pothuajse të një “ mrekullie” të arritjes në Itali. Në poezinë e saj, intensive, dërrmuese, si një stuhi e pafundme është sigurisht rrëfimi i dashurisë por edhe pamundësia e të treguarit, si një ngarkesë jashtëzakonisht e “panjohur”. Që shkon dhe vjen si të dojë, të përqafon dhe të lë me krahë të rënë. Ndonjëherë një ulërimë e vendosur, urdhëruese, një komandë, herë tjerër një lutje ose një përgjërim. Aktiviteti si përkthyese e poezisë për shumë vite plotëson dhe konfirmon një mënyrë dhe një adaptim muzikor tek vargjet e veta.
Mi ribello!
Mi ribello perché la ribellione
é ovunque, fuori e dentro di me.
Mi ribello quando ho freddo,
perché tanto freddo hanno
in tanti, vicino e intorno a me.
Mi ribello quando ho caldo,
perché sono in tanti quelli
che hanno caldo, quando
non possono godere la montagna.
Mi ribello contro tutti quelli che
dicono che la montagna
non possa cadere, e poi cade!
Mi ribello perché i potenti
si sono impossessati delle spiagge,
inghiottendo tutte le coste
quando il mare genera trombe
d’aria, e uragani di ribellione!
Mi ribello perché i potenti
hanno distrutto le foreste
e gli animali sono stati sfrattati
dai loro habitat, passeggiando
per le strade, insieme a noi.
Mi ribello contro gli istinti
degli uomini che superano
le bestie, mentre le bestie
si lasciano addomesticare.
Mi ribello contro l’uomo che
mi ama e finge di non
amarmi, dimenticando
che ti amo me lo ha detto mille volte!
Mi ribello contro il suo istinto
e uccido il mio per il mio amore
e di tante altre che sono come me,
e combatto e ancora combatto
fino all’ultimo battito,
per far uscire dalla gabbia del suo
cuore l’animale primordiale
e renderlo nobile, nobile,
cosi nobile da essere baciato mille, mille volte.
Nobile da capire il vero mistero
della procreatrice che non sa generare
solo figli, ma anche ribellioni.
Forse Dio, per la sua nobiltà
di creatore ci ha dato sia il
cuore, che la ragione.
Grazie ribellione, che mi
hai preso il cuore e mi hai
lasciato la ragione!
I rebel!
I rebel because the rebellion
it’s everywhere,
inside and outside of me.
I rebel when I’m cold,
because there are many who
are so cold near and around me.
I rebel when I’m hot, because
there are many of them who
are hot when they cannot
enjoy the mountains.
I rebel against all those
who they say the mountain can’t
fall, and then falls!
I rebel because the powerful
took over the beaches,
Swallowing all the coasts
when the sea generates air
trumpets of air, and hurricanes of rebellion!
I rebel because the powerful
destroyed the forests and the
animals have been evicted
from their habitats,
walking on the streets, together with us.
I rebel against instincts of men
who go beyond the beasts,
whilethe beasts let
themselves be domesticated.
I rebel against the man who
loves me and pretends not to
love me, forgetting
he told me I love you a thousand of times!
I rebel against his instincts
and kill mine for my love
and many others who are like me,
and I fight and still fight
until the last beat,
to get out of his heart’s cage
the primordial animal heart
and make it noble, noble,
so noble as to be kissed a thousand, thousand times.
Noble to understand the real mystery
of the procreator who not only generates
children, but also rebellions.
Maybe God, for his nobility
as a creator gave us both
the heart, and the reason.
Thanks rebellion, for
taking the heart and leaving
me the reason!
Ribelohem!
Ribelohem pasi ribelimi
është kudo, jashtë dhe brenda meje.
Ribelohem kur kam ftohtë
pasi ftohtë kanë shumica,
pranë e përreth meje.
Ribelohem kur kam vapë,
pasi janë të shumtë ata
që kanë vapë, kur nuk mund
të kënden me freskinë e
malit.
Ribelohem kundër të gjithë
atyre që thonë se mali
nuk mund të bjerë, dhe ai bie!
Ribelohem pasi të fuqishmit
kanë zotëruar plazhet,
duke gllabëruar të gjitha brigjet,
kur deti shkund tornade
ajri dhe uragane ribelimi!
Ribelohem pasi të fuqishmit
kanë shkatërruar pyjet dhe
kafshët janë dëbuar nga
habitatet e tyre, duke shetitur
nëpër rrugë, bashkë me ne.
Ribelohem kundër instikteve
të njerëzve që ja kalojnë
kafshëve, ndërsa kafshët
na lejojnë t’i zbusim.
Ribelohem kundër njeriut që
më do e shtiret sikur nuk më
do, duke harruar se të dua
më ka thënë me mijëra herë!
Ribelohom kundër instiktit
të tij
dhe vras timin për
dashurinë
time dhe shumë të tjerave
që
janë si unë, e luftoj dhe përsëri
luftoj deri në rrahjen e fundit,
për të nxjerrë nga kafazi i
zemrës së tij kafshën e lashtë
e ta bëj fisnik, fisnik,
aq fisnik sa ta puth me mijëra, me mijëra herë!
Fisnik sa të kuptojë misterin e vërtetë
të Riprodhueses që nuk di të gjenerojë
vetëm bijë, por edhe ribelime.
Ndoshta Zoti, për fisnikërinë e Tij
prej Krijuesi na ka dhënë qoftë
zemrën, qoftë arësyen.
Faleminderit ribelim,
që më more zemrën
dhe më le arësyen!
L’universo
Quanto
mi ama l’universo.
Così
voglio essere, Amore,
enigma
inspiegabile,
scontro,
impatto, collisione,
campo
gravitazionale
intenso
di bianco e di nero,
arcana
regione dell’infinito
dove
viaggio come un’aliena
verso
il mio pianeta
inesplorato.
Sconosciuta
luce
irraggiungibile
nascosta
tra farfalle che, fiori,
considerano
solo le mani.
Non
sai quanto ama
l’universo,
amore,
il mio pianeta mai
scoperto
e
se da lì, di notte,
una
farfalla nera verrà
e
si poserà sulla tua mano,
stringila
nel pugno come un
vizio
che
si ammazza
senza
funerali.
Arriverà
la seconda, l’avversa,
mentre
sonora, la bianca,
portavoce
di fortuna per l’altra
mano,
la destra,
si poserà
come riflessione mai pensata,
come grazia mai richiesta,
come immagine dell’ignoto.
È un’eco dell’universo che
tocca,
un campanello che squilla
senza mai smettere.
È il suo ordine!
The universe
How much the universe loves me.
So I want be, Love,
inexplicable riddle,
clash, impact, collision,
gravitational field
intense black and white,
arcane region of infinity
where I travel like an alien
to my planet
unexplored.
Unknown light
unattainable
hidden among butterflies, flowers
that only concentrates on the hands.
You don’t know how much
loves the universe,
love, that my planet never
discovered
and if from there, at night,
a black butterfly will come
and will rest on your hand,
clench it in your fist like
a vice
that kills itself
without funeral.
The second, will comethe adverse,
while sonorous, the white,
lucky spokesman, for the other
hand, the right,
will settle
as a reflection never thought of,
as grace never requested,
as an image of the unknown.
It is an echo of the universe
that touches,
a ringing bell that rings
without ever stopping.
It’s his order!
Universi
Sa më do universi.
Kështu dua të jem, Dashuri,
enigmë e pakuptueshme,
ndeshje, shembje, përplasje
fushë intensive
graviteti bardhë e zi,
pjesë e mistershme e pafundësisë
ku udhëtoj si një alien
drejt planetit tim të paeksploruar.
Dritë mistike e paarritshme
fshehur midis flutrash që, lule,
quajnë vetëm duart.
Nuk e di sa e do universi,
dashuri, planetin tim kurrë
të zbuluar dhe,
nëse nga ai, natën,
një flutur e zezë do të vi
të qëndrojë mbi dorën tënde,
shtrëngoje fort në grusht
si një ves
ë vritet
pa funerl.
Do të mbrrijë e dyta,e kundërta,
tingëlluese, e bardha,
zëdhënësja e fatit për dorën
jetër, të djathtën,
dhe do të qëndrojë
si një reflektim i pamenduar,
si një hir që kurrë s’e ke kërkuar,
si imazhi i së panjohurës.
Është një jehonë universi
që prek,
një këmbanë që bie
pa pushuar.
Është urdhëri i Tij!
Padrone di
schiavitù
Schiavo
di tutte le catene,
da
schiavo sei diventato
padrone.
La
tua frustrazione
è
diventata la tua
frusta
e hai iniziato
a
picchiare forte,
l’indomabile
schiena
dei
canti, quelli liberi
della
schiava evasa
che
pensavi d’aver piantata
nei
versi delle tue piantagioni,
dove
la notte,
a
quelle mani sovrane
offriva
dolci canti di voce sommessa.
Con
mani sovrane,
piene
di canti
evase
la schiava con
lieve
voce di cera illuminante.
Gocce
di stelle colavano
sulle
sue tracce.
Veritiero,
senza
catene,
padrone,
è
diventato
il
suo verso
che
nelle
sue piantagioni di versi
abbandonò
il
padrone da mani incatenate
dalla
propria frusta, ancora
alla
ricerca delle stesse catene.
Slave master
Slave of all chains,
from slave you became a
master.
Your frustration
has become yours
whip and you started
to beat hard,
the indomitable back
of the songs, the free ones
of the escaped slave
that you thought you planted
in the verses of your plantations,
where the night,
to those sovereign hands
offered sweet songs of soft voice.
With sovereign hands,
full of songs
escaped the slave with
slight voice of illuminating wax.
Drops of stars dripped
on its tracks.
Truthfully,
without chains,
master,
has become
his verse
that
in his plantations of verses
he abandoned
the master from chained hands
from your own whip, again
looking for the same chains.
traduzioni in inglese di Laura Riolli, in albanese dalla medesima Jakova
Padron i skllavërisë
Skllav i
çdo prange,
nga
skllav je bëre
pronar.
Zhgënjimi
jot
është
bërë
kamxhiku
jot
dhe ke filluar
të rrahësh fort,
shpinën e pamposhtur
të këngëve, atyre të çliruara
të skllaves që u arratis dhe
mendoje
se e kishe mbjellë
në
vargjet e plantacioneve të tua,
në vendin ku nata,
duarve
të saj sovrane,
i
ofronte këngë të ëmbla
me zë të
mbyllur.
Me duar të pushtetshme,
të mbushura me këngë
u arratis skllavja me
zë të shkrirë si qiri ndriçues.
Pika yjesh kullonin
mbi gjurmët e saj.
I
vërtetë
pa
pranga,
pardon,
u shndërrua
vargu
që
në plantacionin
e vargjeve të saj
braktisi
padronin
me duar të prangosura
nga
kamzhiku i tij,
ende në
kërkim
të të njejtave pranga.
Valbona Jakova, poetessa e traduttrice albanese, giunge in Italia nel 1991, stabilendosi in provincia di Brescia. In Albania ha pubblicato alcuni libri di poesie come Enigmat pasmesnatës e Kujt i takon kjo buzëqeshie e brishtë. In Italia Ha tradotto Giuseppe Ungaretti Poezi (Marin Barleti); e Pablo Neruda: Njëzet poezi dashurie e një këngë dëshpërimi. (Koha), di Padre Livio Fanzaga Përse besoj te Medjugorie (Marin Barleti), best-seller dell’anno 98) e Falsifikuesi (Shtëpia botuese “Aferdita”), 1999). Collabora come coautrice per il testo bilingue Ti racconto il mio paese, Vannini. Nel 2006 cura il testo bilingue di fiabe albanesi scritte da Sokol Jakova: Donne, cacciatrici e perfidi imbroglioni, (Sinnos). Traduce in albanese poeti italiani: Andrea Garbin, Rosana Crispim da Costa e Viorel Boldis Poetry Thauma Një vibrim dallgëzues flatrash. 2013 traduce in albanese dall’italiano il libro: Si u bë mbret i Shqipërisë Ahmet Zogu di Camillo Libardi. Nel 2014 traduce autori come Beppe Costa, Jack Hirschman e Valeria Raimondi Poetry II Rrjedhë dallge që shtyn, Gilgamesh. Traduce il poeta mantovano Umberto Bellintani Ndoshta një fytyrë ndër një mijë. Traduce Migena Arllati Brezza di mormorii e altri poeti albanesi e kosovari. Nel 2019 l’editrice Veliero pubblica il libro per bambini I tre porcellini e i porcellini emigrati. Diversi i premi vinti e le opere pubblicate, poesie e racconti. La lega Internazionale dei poeti, scrittori e artisti “Pegasi” Albania le conferisce: Il grande titolo Pegasian: Traduttrice dell’Anno 2016. Attualmente svolge il ruolo di Mediatrice-Operatrice linguistica culturale.
Valbona Jakova, an Albanian poet and translator, arrived in Italy in 1991, settling in the province of Brescia. In Albania she has published some books of poems such as Enigmat e pasmesnatës and Kujt i takon kjo buzëqeshie e brishtë. In Italy La Tempesta delle ore. She translated Giuseppe Ungaretti Poezi” (Marin Barleti); and Pablo Neruda: Njëzet poezi dashurie e një këngë dëshpërimi (Aferdita), by Father Livio Fanzaga Përse besoj te Medjugorie (Marin Barleti), best-seller of the year 98) and Falsifikuesi (Aferdita), 1999). She collaborates as a co-author for the bilingual text Ti racconto il mio paese, (Vannini). In 2006 she edited the bilingual text of Albanian fairy tales written by Sokol Jakova: Donne,
cacciatrici e perfidi imbroglioni, by (Sinnos) with the writing of the language sheet present in the book. In 2013 Translates into Albanian Italian poets: Andrea Garbin, Rosana Crispim da Costa and Viorel Boldis Poetry Thauma Një vibrim dallgëzues flatrash. 2013 translates into Albanian from Italian the book Si u bë mbret i Shqipërisë Ahmet Zogu by Camillo Libardi. In 2014 she translated authors such as Beppe Costa, Jack Hirschman and Valeria Raimondi Poetry II Rrjedhë dallge që shtyn (Gilgamesh).
It translates the Mantuan poet Umberto Bellintani Ndoshta një fytyrë ndër një mijë. It translates Migena Arllati Brezza di mormorii and other Albanian and Kosovar poets. In 2019 Veliero publishes he children’s book I tre porcellini e i porcellini emigrati. Several awards won and published works, poems and short stories. The International League of Poets, Writers and Artists “Pegasi” Albania awards it: The great title Pegasian: Translator of the Year 2016. She is currently a Cultural Language Ombudsman-Operator.
Valbona Jakova, një poete dhe përkthyese shqiptare, mbërriti në Itali në 1991, duke u vendosur në provincën e Brescia. Në Shqipëri ka botuar disa libra me poezi si Enigmat e pasmesnatës dhe Kujt i takon kjo buzëqeshie dhe brishtë. Në Itali La Tempesta delle ore. Ka përkthuer Giuseppe Ungaretti Poezi (Marin Barleti); dhe Pablo Neruda: Njëzet poezi dashuria e një këngë dëshpërimi. (Koha), nga Atë Livio Fanzaga Përse besoj te Medjugorie (Marin Barleti), shitësi më i mirë i vitit 98) dhe Falsifikuesi (Shtëpia botuese "Aferdita", 1999). Ajo bashkëpunon si bashkautore për tekstin dygjuhësh që ju them vendin tim, Vannini. Në vitin 2006 ai redaktoi tekstin dygjuhësh të përrallave shqiptare të shkruara nga Sokol Jakova: Gratë, gjahtarët dhe mashtruesit e përsosur, (Sinnos). Ai përkthen poetë italianë në shqip: Andrea Garbin, Rosana Crispim da Costa dhe Viorel Boldis Poezia Thauma Një vibrim dallgëzues flatrash. 2013 përkthen librin: Si u bë mbret i Shqipërisë Ahmet Zogu nga Camillo Libardi në shqip nga italishtja. Në vitin 2014 ai përktheu autorë të tillë si Beppe Costa, Jack Hirschman dhe Valeria Raimondi Poezia II Rrjedhë dallge që shtyn, Gilgamesh. Poeti nga Mantua Umberto Bellintani përkthen Ndodh një fytyrë ndër një djalë. Përktheu Migena Arllati Fletë e murmurinjve dhe poetë të tjerë shqiptarë dhe kosovarë. Në vitin 2019 botuesi Veliero boton librin për fëmijë "Tre derrat e vegjël" dhe derrat e emigruar. Disa çmime fituan dhe botuan vepra, poema dhe tregime. Lidhja Ndërkombëtare e Poeteve, Shkrimtarëve dhe Artistëve "Pegasi" Albania i jep asaj: Titullin e shkëlqyer Pegasian: Përkthyes i Vitit 2016. Aktualisht ajo luan rolin e ndërmjetësuesit-operatorit kulturor gjuhësor.
Rimandata di un anno, causa virus, perdurando ancor oggi, abbiamo deciso di riunirci in streaming
dal 19 al 21 marzo 2021dal 19 al 21 marzo 2021
Marino Santalucia, anch’esso già
ospite lo scorso anno della Giornata mondiale della Poesia, offre degli squarci
limpidi e rapidi, quasi fotografici di ciò che vive il poeta. Un legame
indissolubile ai temi sociali si mescola magnificamente con le necessità
dell’amare. Dolori e gioie appena trattenuti, sfiorati vanno ben oltre alle
parole leggibili e scritte: la poesia sta negli spazi vuoti o nascosti fra un
verso e l’altro. Caratteristiche principali, direi fondamentali, difficili
solitamente da raggiungere. Lui riesce con estrema naturalezza, diventando
questa la sua principale caratteristica e pregio. (b.c.)
Marino Santalucia, i ftuar edhe
vitin e kaluar i Ditës Botërore të Poezisë, ofron copëza hapsirash të
tejdukshme dhe të shpejta, gati fotografike, të asaj ndjenje që përjeton poeti.
Një lidhje e pazgjidhshme me çështjet sociale përzihet bukur me nevojat e dashurisë.
Dhimbje dhe gëzim mezi të përmbajtura, shkojnë të çelin përtej fjalëve të
lexueshme e të shkruara: poezia qëndron në hapësirat boshe ose fshihet midis
njërët varg ose tjetrit. Karakteristika thelbësore, do të thoja zakonisht mjaft
të vështira për t’u arritur. Ai ja del me natyralitet ekstrem, duke e bërë këtë
karakteristikën e tij kryesore dhe vlerë.
Folle verità
La
folle verità nel bel morir
avendo
vissuto le nostre febbri,
grani
d’ambra che urtano raggi di sole.
Gemme,
prive di forme improvvise
come
lagrime legate ai polsi, lievi
senza
urto, nell’attesa del sorriso
che
veste il mio respiro
dentro
labbra dove il sangue
a cascata, s’incurva nel canto.
E vërteta e çmendur
E vërteta e çmendur e të bukurës
vdekje
ka pasë jetuar në ethet tona,
kokrrat e qelibarit që godasin
rrezet e diellit.
Gurë të çmuar, pa forma të befta
si lotë të lidhur ndër kyçe, të
lehta
pa përplasje, në pritje të
buzëqeshjes
që vesh frymën time
brenda buzësh ku gjaku
ujëvarë, harkohet në këngë. Crazy Truth
The crazy truth in the sweet passing
having lived our fevers,
amber grains that hit the sunrays.
Gems, lacking sudden shapes
like tears tied to the wrists, delicate
without impact, waiting for the smile
that dresses my breath
inside lips where blood
cascading in, bends in the singing.
Così pura
Così
pura che quasi non ti sento
schiarire
il passo mentre
mi
raggiungi nel sonno alto.
Cade
gentile sulla mia anima
il
velo che porti di notte
per
mondare l’infinito.
Domani
il
nostro destino tremerà
come
ali di vespa
per un nuovo volo.
Kaq e pastër
Kaq e pastër sa mezi të ndiej
të kjartësosh hapin ndërsa
më afrohesh në gjumin tim të lartë.
Bie ëmbëlsisht mbi shpirtin tim
velloja që mban natën
për të pastruar pafundësinë.
NesërSo Pure
So pure
So pure that I almost can’t hear you
lighting the steps while
you reach me in the deepest sleep.
The veil that you wear at night
gently falls on my soul
in order to cleanse the infinite.
Tomorrow
Our destiny will tremble
Like a wasp’s wings
for a new flight.
Fati jonë do të dridhet
si krahë grenxash
për një fluturin të ri.
Voli di farfalle
Non
v’è più niente di quello che desidero
e
viene facile senza pensarci troppo
scivolare
tra i voli di farfalle.
Leggero
il soffio, come il vento
non
so che giorno sia oggi
che
sento il sole sulle mie labbra
e
non ha fine la notte per la poesia
lasciata
a beccheggiare
come foglie sul fiume.
Fluturime fluturash
Nuk ka asgjë më të mirë se sa ajo që
dëshëroj
dhe më vjen kaq e lehtë e pa u menduar
shumë
të rrëshqas midis fluturimeve të fluturave.
Fryrje e lehtë, si era
nuk e di se çfarë dite është sot
që ndiej diellin mbi buzët e mia
dhe nuk ka fund nata për poezinë
e lënë në lundrim valësh
si gjethet në lumë. Butterfly’s Flocks
There is nothing left of what I desire
And it comes easy without too much thinking
Slippering among the butterfly’s flock.
Light is the breath, like the wind
I don’t know what day today is
that I feel the sun on my lips
and the night for poetry has no end
left bickering
like leaves on the river.
Marino Santalucia nasce a Roma
dove risiede tuttora. Nel 2004 entra nell‘ONG Emergency. È tra i vincitori del
Primo Concorso Poesia Il Federiciano Libro Giallo. Ad ottobre 2010 esce la sua
prima silloge dal titolo Versi Riversi; (Giulio Perrone Editore). Targa
di Merito del Premio Alda Merini promossa dall’Accademia dei Bronzi 2013. Nel
febbraio del 2014 edito da Edizioni MontaG nella collana “Le Chimere” pubblica Gli
angolidel corpo. Sue poesie sono pubblicate su diverse antologie,
agende letterarie e riviste online.
Marino Santalucia lindi në Romë,
ku banon edhe sot. Në 2004 hyn në ONG
Emergency. Është
ndër fituesit e Konkursit të Parë të Poezisë Il Federiciano Libro Giallo. Në
Tetor 2010 publikon silogjinë e tij të parë me titull Versi Riversi; (Giulio Perrone Editore). Targë Merite e Çmimit Alda
Merini promovuar nga Accademia dei Bronzi 2013. Në shkurt të vitit 2014 botuar
nga Edizioni MontaG në kolanën "Le Chimere" publikon Gli angolidel corpo. Poemat e tij janë botuar në antologji të ndryshme, agjendat
letrare dhe revistat online. Marino Santaluciawas born in Rome where he still resides. In 2004 he joined the ONG Emergency. He is one of the winners of the First Poetry Competition Il Federiciano Yellow Book. In October 2010 he released his first sylloge entitled Versi Riversi; (Giulio Perrone Publisher). Merit plaque of the Alda Merini Prize promoted by the Academy of Bronzi 2013. In february 2014 published by MontaG Editions in the series “Le Chimere” publishes Gli angoli del corpo. His poems are published in various anthologies, literary agendas and online magazines.
