Stefania Di Lino per la Giornata mondiale della Poesia 2021

Rimandata di un anno, causa virus, perdurando ancor oggi, abbiamo deciso

di riunirci in streaming dal 19 al 21 marzo 2021

Stefania di Lino altra ospite della Giornata mondiale della Poesia, conferma ancora una volta, la capacità di trasmettere in versi, la storia dell’essere umano. Corrotto, avvilito, morente, alla ricerca di una verità impossibile da raggiungere. Ogni tentativo fatto è sembrato quasi inutile e l’Autrice ne ha piena consapevolezza. Ma la poesia è l’unico modo rimasto, anche se spesso traballante, per proseguire a combattere. Non ci sono altri mezzi se non la parola, sviscerata ma anche nascosta fra le righe come unico fortunoso modo di appellarsi per un cambiamento. L’impegno civile è la costante in ogni riga, palese o meno. (b.c.)

Stefania di Lino, një mike tjetër e fuar e Ditës Botërore të Poezisë, konfirmon edhe një herë tjetër, aftësinë për të përcjellë në vargje, hitorinë e qenies njerëzore. E korruptuar, e dekurajuar, e vdekshme, në kërkim të një të vërtete të pamundur për t'u arritur. Çdo përpjekje e bërë duket pothuajse e padobishme dhe Autorja është plotësisht e vetëdijshme për këtë. Por poezia është e vetmja mënyrë që mbetet, edhe pse shpesh e lëkundur, për të vazhduar luftimin. Nuk ka mjet tjetër përveç fjalës, e shpërthyer nga brendësia por edhe e fshehur midis rreshtave si mënyra e vetme fatlume në apelimin për një ndryshim. Angazhimi civil është konstantja e çdo rreshti, në mënyrë të dukshme ose jo.

hanno cementato un campo incolto /quello che io incontravo

nella mia città /ne hanno strappato i rovi con le dolci bacche

/hanno estirpato canneti /rifugi di lucertole topi bisce /hanno

divelto essenze alberi /gelsi e fichi /pause ristoratrici per volatili

stanchi /per uccelli in lunga migrazioni /e per i poveri eterni

viandanti

hanno strappato radici e rami /chiome umbratili /arbusti intricati

/dove uomini bambini donne /umani in lunga migrazione /statue

di sale adagiate su umidi cartoni /scomparivano esausti consumati

sciolti /in fiochi barlumi di umanità /nell’attesa di una risposta

che non verrà,

a nulla è servito camminare compressi /tra la linea bianca e il

guard-rail /io e il mio bambino stretto per mano /attraversare

di qua di là a destra a sinistra /una curva a gomito vedere per

essere vista /dalle auto aventi diritto più di noi /a un volume nello

spazio /a un posto al mondo /noi - io e il mio bambino - in

mutazione genetica eravamo /siamo come gatti come volpi /come

ricci come topi /come lucertole /come serpi come ragni come cani

/schiacciati tra la linea bianca e il guard-rail

non amo camminare in una città blindata /militarizzata /

si organizzano temendo l’assalto rabbioso /innalzando muri e /

srotolando filo spinato /a doppia lama tagliente made in Israel /

neanche fossimo in Palestina o nella Val di Susa // si riassettano gli

Stati Generali /per schiacciarci con la loro economia /

e con i loro blindati / ed eccoli! i palazzi del Potere a Corso

Rinascimento a Roma /che impediscono il passo e il libero

fluire delle genti e delle idee

they have cemented a wild field/ the one I used to walkacross

in myhometown/ theyhavetornaway the brambles with the

sweetberries on/uprootedthe reeds/ a shelter for the lizardsthe

rats and the grasssnakes/ theyhavecut downthe spirits the treesthe

mulberriesthe figs/ restfulrefreshingspotsfor wearywingedbeings/

the birdsin long migrations/ and for thepoorperpetualvagrants,

theyhavesnatchedroots and branches/ the shadowyfoliage/ the

tangledshrubs/ where men womenchildren/ human beings

in long migrations/ saltstatueslaidflat on a dampcartboard/

vanishedexhaustedworn out melted down/ in faintglimpses of

humanity/waiting for an answerwhichisnotto come,

itwas for nothingmysqueezedwalking/ in between the white line

and the guard-rail/ me and my baby childheld tight by the hand/

to cross over here and there to the right and to the left/ to see

a sharpbent just to be seen/ by the cars more entitledthanus/ to

claim a volume in the space/ to get a place in the world/ us- my

baby and I– under a geneticmutationwewere / we arelikecatsfoxes

/ hedgehogsratslizardssnakesspiders dogs / squashedin between

the white line and the guardrail

I do notlike to walkthrough a militarized/ armored city/ they are

getting ready in fear of a ragingattack/ building up walls/unrollinga

barbedwire/ a double sharpblade made in Israel/ asifwewere in

Palestine or in Val di Susa/ States General are readjusting/ to

crushusdown with theireconomy/andtheirtrucks/ herethey are!

The Palaces of the Poweralong Rinascimento Streetin Rome/

preventingpeople and ideas from passing by and freely flow

Kishin çimentuar një fushë të papunuar / këtë pashë në

qytetin tim / i kishin shkulur ferrat bashkë me manaferrat e ëmbla/

kishin çrrënjosur kallamishte / strehë hardhucash, minjsh, bollash / kishin

flakur tej esenca pemësh / manash dhe fiqsh / prehje ripërtëritëse për zogjtë

e lodhur / për zogjtë e emigrimit të gjatë / dhe për të varfërit shtegtarë

të përjetshëm

kishin shkatërruar rrënjë dhe degë/ kurora hijelëshuara pemësh / shkurre të ngatëruara

/ ku burra fëmijë gra / njerëz në mërgime të gjata / statuja kripe të vendosura

 në kartona të lagësht / të rraskapitura zhdukeshin të tretura në shkrirje

 / në shkëlqime të zbehta të njerëzimit / në pritje të një përgjigje

që nuk do të vijë,

asgjë nuk na shërbeu të ecnim të ngjeshur / ndërmjet vijës së bardhë dhe

guard-rail / unë dhe foshnja ime që shtrëngoja për dore / të kaloja

nga këtu për atje në të djathtë në të majtë / një udhëkryq të vështirë shihja

nëse më shihnin / makinat që kishin të drejtë më shumë se ne / të një volumi

hapësire ​​/ të një vendi në botë / ne - unë dhe fëmija im - në

mutacion gjenetik ishim / jemi si maçokët si dhelprat / si

iriqtë si minjt / si hardhuca ​​/ si gjarpërinjtë si merimangat si qentë

/ shtypur midis vijës së bardhë dhe guard-rail

nuk më pëlqen të eci në një qytet të blinduar / të militarizuar /

organizohen nga frika e sulmit të zemëruar / duke ngritur mure e /

duke çmbështjellë tela me gjemba / me teh të dyfishtë made in Izrael /

edhe sikur të ishim në Palestinë apo në Val di Susa / sistemohen

Shtetet e Përgjithshme / të na shtypin me ekonominë e tyre /

dhe me blindimet e tyre / dhe ja ku janë! pallatet e Fuqisë në rrugën

Rinascimento në Romë / që pengojnë hapit dhe

rrjedhën e lirë të njerëzve dhe të ideve

erodono

gli arroganti i prepotenti /erodono a poco a poco /sampietrino

dopo sampietrino /erodono /città strade vicoli narranti /risonanti

ancora di voci e persone /di canti e di amori /di esistenze povere

che un giorno /nacquero e si riprodussero /forse anche felici /

perpetuando lo stuolo di schiavi /si riprodussero forse anche felici

/malgrado l’ombra funesta incombente dominante /malgrado

l’ombra funesta del potere,

[e andarsene /andare via partire dipartire /lasciare mollare mollare

/abbandonare questo posto (salutare o non salutare) /via via

scappare andare prima di tutto /prima di voi],

non c’è umanità nella carta pretesa /solo nome cognome fotografia

/geografia d’origine residenza via /ma dov’è quella storia di dolore

sua /mia /e quell’anima smarrita errante senza via /

e quell’affetto che costruisce vite /materia imprescindibile /pastura

irreversibile dell’essere /

senti lo strappo ai suoni e agli odori /ai colori e ai sorrisi? /vedi

i denti rotti e la carne lacera poi ricucita /sulla memoria viva

rosso sangue /è memoria di un dolore pulsante /di cui si vuole

cancellare la storia /atrocità dell’inganno sul tragitto dell’esule /

del migrante /di quelli che mai hanno avuto patria /viandanti nel

letargo di una lunga notte sul mare/ dei senza luna e senza fortuna

/in quel nero fitto dell’assenza / assente ormai anche il sogno del

ritorno /assente l’umana presenza

eroding the arrogants the domineeringones/ theyare erodinglittle by little/

cobblestoneaftercobblestone/ eroding/ citiesstreetsnarratingalleys/

stillresonant of voices and people/of songs and lovestories/ of

poorcreatureswho once wereborn and thentheybred/ maybehappily/

perpetuating the ho st of slaves/ theybredmaybeevenhappily/

despite the dominatingimpendinggloomyshadow/ despite the

gloomyshadowof power

(sogoingaway/leavingquittingdeparting/letting go yealdinggiving

in/fleeing theplace (to say goodbye or not to say goodbye)

awayawayescapinggettingaway first of all, beforeyou

thereis no humanity in the requestedcard/ only a name a surname

a photo/ geography of the originsresidencyaddress/ whereis the

painful story of them/ of me/ and wherethewanderinglost soul

with no direction?/ and alltheaffectionwhichbuilds up lives/

essentialmatter/ final pasture of the being?

Can’tyouhear the rip in the soundsand smells, in the

colors and smiles? Can’tyousee the brokenteeth and the

tornfleshlatermended/ on a vividbloodredmemory/ itis the

memory of a pulsingsorrowwhose story is to be cancelled/

atrocities of the deception on the way of the exile/ of the migrant/

of thosewhoneverhad a homeland/ seafarers in the lethargy of a

long nightatsea/ of thosewithout a moonwithout fortune/ in the

deepblack of the absence/ beingabsent by now the dream of a

return,beingabsent by now the human presence

Gërryejnë

arrogantët dhe prepotentët / gërryejnë pak nga pak / kalldrëm

pas kalldrëmi / gërryerjnë / qytete rrugë qorrsokaqe rrëfyese / oshëtuese

ende nga zëra dhe njerëz / prej këngësh dhe dashurish / prej ekzistencash të dobëta

që një ditë / lindën dhe u riprodhuan / mbase edhe të lumtur /duke

përjetësuar ushtrinë e skllevërve / ndoshta u riprodhuan madje të lumtur

/ megjithë hijen e zezë mbizotëruese / pavarësisht

hijes vdekjeprurëse të pushtetit,

[dhe për të shkuar / për të shkuar larg në një ikje pa kthim / lënë shkojnë

/ e braktisin këtë vend (të shëndetshëm ose jo të shëndetshëm) /herë pas here

 e ikura largimi, para së gjithash / para jush]

nuk ka njerëzim në kartën e pretenduar / vetëm emër mbiemër fotografi

/ gjeografia e origjinës së vendbanimit rruga / po ku është ajo histori dhimbjeje

e saja / e imja / dhe / e atij shpirti endacak pa asnjë rrugë/

dhe ajo dashuri që ndërton jetë / material thelbësorë i detyrueshëm / kullotë

e pakundërshtueshme e qënies /

ja ndjen tani shkëputjen tingujve dhe aromave / ngjyrave dhe buzeqeshjeve? / sheh

dhëmbë të thyer dhe mish të copëtuar më pas të qepur / në kujtesën e gjallë

të kuqe gjak / është kujtimi i një dhimbje drithëruese / e atij që do të

fshijë historinë / mizorinë e mashtrimit në udhëtimin e mërgimit /

të të mëguarit / të atyre që kurrë nuk kanë pasur atdhe / shtegëtar në

letargjinë e një nate të gjatë në det / perëndi pa hënë dhe pa fat

/ në atë sterrësi të dendur mungese / në mungesë tashmë edhe të ëndrrës

së kthimit / mungon prania njerëzore.

Stefania Di Lino, vive e lavora a Roma. E’ docente abilitata per l’insegnamento nei Licei. Nel 2013 partecipa con un suo testo critico al X Festival Mondiale di Poesia di Caracas, presentando un’opera del poeta italo - venezuelano Antonio Nazzaro; nel 2014 alcune sue poesie vengono selezionate in un concorso indetto dall’UNESCO di Torino per la giornata mondiale di Etica Globale e Pari Opportunità: contributo delle donne allo sviluppo dell’Europa e del Mediterraneo. I testi vengono tradotti e pubblicati in 14 lingue. Nel 2015 partecipa alla Rassegna Poetica presso la Galleria Biffi di Piacenza con Dialoghi Poetici in occasione di una retrospettiva sull’opera dell’artista Jean Dubuffet. Nel 2017 riceve la Menzione Speciale della Giuria per il Premio Nazionale di Poesia Terra di Virgilio, Mantova, e il 2° Premio per la Poesia Inedita al Concorso Nazionale S. Anastasia XV Edizione, Napoli. Nel 2019 con La parola detta vince il Primo premio della II ediz. Premio Letterario Profumi di Poesia curato da Fusibilia edizioni, e risulta finalista alla prima edizione del Premio Letterario Gianmario Lucini, sia per il libro edito, con La parola detta, che per il poemetto inedito Il corpo del padre. Nell’aprile del 2019, insieme alla poetessa e saggista Anna Maria Curci, ne cura la presentazione italiana presso il Macro Asilo – Museo d’Arte Contemporanea di Roma. È redattrice nel Blog letterario Bibbia d’Asfalto e ParolaPoesia. Con i suoi testi è presente su numerose riviste letterarie. Di lei hanno scritto: Trombadori, Ennio Calabria, Agnese Moro, Sandra Cervone, Cinzia Marulli, Anna Maria Curci, Sonia Giovannetti, Raffaela Fazio, Floriana Coppola, Tiziana Marini, Rita Pacilio, Beppe Costa, Agostino Raff, Enzo Lomanno, Giuseppe Vetromile, Franco Di Carlo, Marco Onofrio.

Stefania Di Lino, jeton dhe punon në Romë. Është një decente e kualifikuar për mësimdhënie në Gjimnazë. Në vitin 2013 merr pjesë me tekstin e saj kritik në Festivalin e 10-të Botëror të Poezisë në Karakas, duke paraqitur një vepër të poetit italo-venezuelian Antonio Nazzaro; në vitin 2014 disa nga poezitë e saj u zgjodhën në një konkurs të organizuar nga UNESCO në Torino për Ditën Botërore të Etikës Globale dhe Shanseve të Barabarta: kontribut i grave për zhvillimin e Evropës dhe Mesdheut. Tekstet janë përkthyer dhe botuar në 14 gjuhë. Në vitin 2015 merr pjesë në Paraqitjen Poetike në Galerinë Biffi në Piacenza me Dialogë Poetikë me rastin e një retrospektive për punën e artistit Jean Dubuffet. Në 2017 ju atribua Përmendja Speciale e Jurisë për Çmimin Kombëtar të Poezisë Terra di Virgilio, Mantova, dhe çmimi e 2-të për La Poesia Inedita al Concorso Nazionale S. Anastasia XV Edizione, Napoli.. Në vitin 2019 me La parola detta fiton Çmimin e Parë të edicionit të dytë. Premio Letterario Profumi di Poesie redaktuar nga Fusibilia edizioni, dhe rezulton finaliste në edicionin e parë të Çmimit Letrar Gianmario Lucini, qoftë për librin e botuar, qoftë me La parola detta, dhe për poemën e pabotuar Il corpo del padre. Në prill 2019, së bashku me poeten dhe eseisten Anna Maria Curci, kuroi prezantimin në italisht pranë Macro Asilo - Muzeu i Artit Bashkëkohor në Romë. Është redaktore në blogun letrar Bibbia d’Asfalto e ParolaPoesia. Me tekstet e saj është e pranishme në revista të shumta letrare. Për të kanë shkruar: Trombadori, Ennio Calabria, Agnese Moro, Sandra Cervone, Cinzia Marulli, Anna Maria Curci, Sonia Giovannetti, Raffaela Fazio, Floriana Coppola, Tiziana Marini, Rita Pacilio, Beppe Costa, Agostino Raff, Enzo Lomanno, Giuseppe Vetromile, Franco Di Carlo, Marco Onofrio.

Stefania Di Lino, lives and works in Rome. She is a qualified teacher for teaching in high schools. In 2013 she participated with her critical text in the 10th World Poetry Festival in Caracas, presenting a work by the Italo- Venezu lan poet Antonio Nazzaro; in 2014 some of her poems were selected in a competition organized by UNESCO in Turin for the world day of “Global Ethics and Equal Opportunities: contribution of women to the development of Europe and the Mediterranean”. The texts are translated and published in 14 languages. In 2015 she participated in the Poetic Review at the

Biffi Gallery in Piacenza with Poetic Dialogues on the occasion of a retrospective on the work of the artist Jean Dubuffet. In 2017 she received the Special Mention of the Jury for the National Poetry Prize Terra di Virgilio, Mantua, and the 2nd Prize for Unpublished Poetry at the National Competition S. Anastasia XV Edition, Naples. In 2019 she won with La parola detta, won the 1st prize of the second edition. Literary Award ‘Perfumes of Poetry’ edited by Fusibilia Edizioni and is a finalist in the first publihed, with La parola detta, and for the unpublished poem Il corpo del padre. In April 2019, together with the poet and essayist, Anna Maria Curci she takes care of the Italian presentation at the Macro Asilo - Museum of Contemporary Art in Rome. She is editor in the literary blog Asphalt Bible (Bibbia d’Asfalto), and Word Poetry (ParolaPoesia), with her texts she is present in numerous literary magazines Of her have written: Trombadori,Ennio Calabria, Agnese Moro, Sandra Cervone, Cinzia Marulli, Anna Maria Curci, Sonia Giovannetti, Raffaela Fazio, Floriana Coppola, Tiziana Marini, Rita Pacilio, Beppe Costa, Agostino Raff, Enzo Lomanno, Giuseppe Vetromile , Franco Di Carlo, Marco Onofrio.

traduzioni in ingkese di Irene Sabetta

traduzione in albanese di Valbona Jakova