 |
| Foto: Dino Ignani |
Edhe gjuha e Stefania Battistella, një
poete tjetër e re e ftuar në Ditën Botërore të Poezisë, nuk lë vend për
keqkuptime, por me një sulm të qartë ndaj shoqërisë së “ mirëqenies”dhe
marrëzisë së jetës së përditshme ka të vetën: një aktakuzë precize të moduluar
nga një ritëm, gjithashtu edhe kjo është mjaft e rrallë në poezinë bashkëkohore.
Në të njejtën kohë është mjaft i dukshëm leximi dhe pasioni i Autores në lidhje
me mënyrën e shkrimit të femrave, pothuajse gjithmonë e degdisur në ngjarje
fasade të cilat ajo vetë ka disa vite që i ka refuzuar. Poezia duhet të jetë
gjithnjë një vend revolucionar dhe ndryshues i shoqërisë, kurrë një ezibicion që
shuhet. Një lloj pjekurie edhe kjo që sigurisht do të japë fryte të vlefshme në
të ardhmen. Ja urojmë këtë asaj dhe poezisë.
Margherita
Come
quel fiore si chiude la notte
alcune
mie bandiere scompaiono
in
mancanza di luce.
Questo
sembra bastare
a
far tremare la terra
e
così, naturalmente,
provvede
a corazzarsi
quando
il buio e l’oscurità
schizzano
sull’erba
come
mercurio sul marmo
seminando
rocce antimissile.
Come
fiori che nascono fra muri
quelle
bandiere di pietra
non
sventolano, né proteggono.
Ridotte
a unico bersaglio
di
umane oscurità
margherite
che ormai
restano
chiuse
anche
di giorno.
Margarita
Si
kjo lule që mbyllet natën
zhduken
disa nga flamujt e mij
në
mungesë të dritës.
Duket
sikur kjo mjafton
ta
bëjë tokën të dridhet
e
kështu, natyrisht,
parashikon
të blindohet
kur
errësira e terri
duke
u spërkatur mbi bar
si
zhiva mbi mermer
mbjellë
shkëmbenj antipredhë.
Si
lulet që lindin në mure
këto flamuj
gurësh
nuk valëviten,
as mbrojnë.
Të bërë
shënjestër e vetme
e territ
njerëzor
margarita
që tashmë
mbeten
të mbyllura
edhe
ditën
Primo d’Aprile
Tutti
quei professori
qui
presenti o altrove
dovrebbero
insegnare vita
non
solo parole vuote
sempre
presenti all’appello
tutti
quei genitori
qui
presenti o altrove
dovrebbero
essere accorti
essere
più grandi dei figli
non
muti pali della luce
o
fili scoperti con pistole ad acqua
tutti
quegli amici
qui
presenti o altrove
quelli
che fanno concorrenza ai fantasmi
forse
addirittura più banali
della
stupidità che portano in giro
sorrisi
vuoti e finti presenti solo altrove
tutti
quegli idioti
qui
presenti o altrove
che
si contentano del divulgato
la
verità è palese
ma
come ciò che sta sotto gli occhi
anche
lei è ben nascosta
rendendo
saggio ogni stupido dotato di bocca
tutte
quelle credenze
mie,
tue, loro, degli altri
che
attingono sempre allo stesso pozzo
si
fanno la guerra
perché
hanno faccia diversa
ma
stesso culo
tutte
quelle persone che si arrabbiano
senza
sapere fare altro
costituiscono
un gruppo di emarginati
che
prima o poi scoppierà
sporcando
di verità tutto ciò che sta intorno
spero
solo, lo spero davvero
che
questo o quel che vuol essere sia:
scoppi
in fretta e imbratti chi è solo carta bianca
scarabocchiata
di primo d’Aprile
Një Prilli
Të
gjithë ata profesorë
të
pranishëm këtu o diku
do
të ishte mirë të mësonin jetë
jo
vetëm fjalë boshe
gjithnjë
të pranishme në apel
të
gjithë ata prindër
të
pranishëm këtu o diku
do të ishte mirë
ta kuptonin
se janë më të
mëdhenj se bijtë
jo shtylla drite
të heshtura
apo fije të
çveshura me pistoletë uji
të gjithë ata
miq
të pranishëm
këtu o diku
ata
që i bëjnë konkurrencë fantazmave
ndoshta
edhe më banalë
se
sa marrëzia që mbartin
qeshje
të shtira e boshe të pranishme vetëm diku
të
gjithë ata idiotë
të
pranishëm këtu o diku
të cilët kënaqen
me shpërndarje
e
vërteta është sheshit
por
si çdo gjë që është para syve
edhe
ajo fshihet mirë
duke
kthyer në të ditur çdo të mangut që ka gojë
të
gjitha ato besime
të
mijat, të tuat, të atyre, të të tjerëve
që
nxjerrin ujë nga i njejti pus
bëjnë
luftë
sepse
kanë fytyra të ndryshme
po
të njejtën prapanicë
të
gjithë ata njerëz që zemërohen
pa
ditur të bëjnë gjë tjetër
përbëjnë
një grup të lanësh
që
herët a vonë do të shpërthejë
duke
ndyer me të vërtetë çdo gjë përreth
shpresoj
vetëm, e shpresoj me të vërtetë
që
ky apo ajo që do të jetë le të jetë:
shpërthe
shpejt e qelb atë që është vetëm fletë e bardhë
e
zhgarravitur me një Prillin.
Signor Dio, signora Intelligenza
Io
non sono una bomba
non
sono un bambino ucciso,
non
sono Hamas e non sono Israele
ma
non sono neppure Sudan e Mali
Sirya
e Libano
non
sono neppure Hutu e né Tutsi
per
non parlare di infibulazione
non
sono neppure quello
non
sono arti mutilati e neppure malattie
e
neppure l'aspirina che basterebbe a guarirle
men
che meno sono la concezione che la vieta
e
quella che autorizza fame, mosche e pance gonfie.
Non
sono l'Islam e non sono Cristianesimo
non
sono le crociate e non sono gli egizi
non
sono uno schiavo, non sono né strega né stregone
non
sono un bunker
non
sono un campo di concentramento
non
sono una prigione e non sono un mortaio.
Non
sono una pistola, un fucile o sasso scagliato
neppure
l'acido sul viso.
Non
sono neppure un missile in testa a un ospedale
non
sono una ambulanza
che
sfreccia solo quando parte e mai quando torna
non
sono un capo di stato corrotto
né
un partito estremista da un lato o dall'altro
neppure
un cittadino che si riempie la bocca di parole
senza
sapere da dove vengono
non
sono né bianco né nero
non
sono il Papa non sono Maometto
Non
sono Buddha e ogni altro nome abbia avuto
questa
concezione e il relativo movimento.
Non
sono stupido e non sono, tuttavia, molto intelligente
ma
so di certo che non sono una madre che piange
perché
non più madre
non
sono la pazzia dell'uomo
e
soprattutto non sono tutte le sue concezioni.
So
tutto quello che non sono
ma,
escluso questo, non può restare altro
che
quello che sono.
Come
si fa a mettere tutto in pratica
caro
Dio, cara Intelligenza?
Hyjnori Zot, zonja Inteligjencë
Unë
nuk jam një bombë
nuk
jam një fëmijë i vrarë,
nuk
jam Hamasi e nuk jam Izraeli
gjithashtu
nuk jam Sudani e Mali
Siria
e Libani
nuk
jam as Hutu e as Tutsi
për
të mos folur për infibulacionin
as kjo nuk jam
nuk jam gjymtyra
të prera e as sëmundje
e as aspirina që
do të mjaftonte për t’i shëruar
gjithashtu s’jam
as konceptimi që e ndalon
o
ai që autorizon urinë, miza e barqe të fryrë.
Nuk
jam Muslimanizmi e nuk jam Krishterimi
nuk
jam kroçatat dhe nuk jam egjyptianët
nuk jam një
skllav, nuk jam as shtrigë e as shtrigan
nuk jam
njëbunker
nuk jam një kamp
përqëndrimi
nuk jam një burg
e nuk jam një murtajë.
Nuk jam një
pistoletë, një pushkë o gur i gjuajtur
as acid mbi
fytyrë.
Nuk jam aspak
një raketë në kokë të një spitali
nuk jam një
ambulancë
që shpejton
vetëm kur niset dhe kurrë kur kthehet
nuk jam një
kryetar shteti i korruptuar
as
një parti ekstremiste nga njëra anë apo nga tjetra
dhe as një
qytetar që mbush gojën me fjalë
pa
e ditur se nga i vijnë
nuk jam as i
bardhë e as i zi
nuk jam Papa nuk
jam Muhameti
Nuk jam Buddha e
çdo emër tjetër që ka pasur
ky konceptim e
lëvizja që i përket.
Nuk jam i marrë
e nuk jam, gjithashtu, shumë inteligjent
po
di me siguri që nuk jam një nënë që qan
pasi
nuk jam nënë
nuk
jam çmenduria e njeriut
e
mbi të gjitha nuk jam të gjitha konceptimet e tij.
Ei
di të gjithë ato që nuk jam
por,
duke përjashtuar ato, nuk mund të jetë tjetër
veçse
ai e jam.
Por
si i bëhet që të praktikohen të gjitha
i
dashur Zot, e dashura Inteligjencë?
Stefania
Battistella
(1989, è nata in provincia di Treviso). Ha pubblicato Briciole di pensieri e
di velluto, (2010), L’amore m’ha fatto fragile”, (2012), Primo
giorno senza futuro (2014). Nel 2011 si trasferisce a Roma e nello stesso
anno è ospite al Festival Internazionale Città di Sassari insieme a Jack
Hirschman, Paul Polansky, Beppe Costa e altri. È presente nel numero di luglio
2012 nella rivista Reti di Dedalus. Nel dicembre 2012 vince il Premio
Internazionale Città di Ostia per la Poesia. Presente in diverse antologie: Jackissimo,
SignorNò!, Acqua privata? No, grazie, Hazara collaborative poems e
nel catalogo del Festival Internazionale di Berlino del 2015. Nel 2012, 2013 e
2014 partecipa al tredicesimo “Nisan Festival”, che si svolge annualmente in
Galilea, appuntamento in cui vengono invitati numerosi poeti da tutto il mondo.
In diverse edizioni, l’ultima a Venezia (2014), prende parte al festival
poetico internazionale “Palabra en el Mundo”. Come Presidente dell’associazione
culturale Pellicano, dà vita insieme a Beppe Costa ad alcune collane di poesia
e narrativa.
Stefania Battistella
(1989, Lindi në provincën e Treviso). Ka publikuar Briciole di pensieri e di
velluto, (2010), “L’amore m’ha fatto fragile”, (2012), Primo
giorno senza futuro (2014). Në vitin 2011 u trasferua në Romë dhe në të
njëjtin vit ishte e ftuar në Festivalin Ndërkombëtar Città di Sassari së bashku
me Jack Hirschman, Paul Polansky, Beppe Costa etj. Është e pranishme në numrin
e korrikut 2012 të revistës Reti di Dedalus. Në Dhjetor të 2012 fiton Çmimin
Ndërkombëtar të Città di Ostia për Poezinë. E pranishme në antologji të
ndryshme: Jackissimo, SignorNò!, Acqua privata? No, grazie, Hazara collaborative
poems dhe në katalogun e Festivalit Ndërkombëtar të Berlinit 2015. Në vitin
2012, 2013 dhe 2014 merr pjesë në të trembëdhjetin "Nisan Festival",
i cili zhvillohet çdo vit në Galile, një ngjarje në të cilën janë të ftuar
poetë të shumtë nga e gjithë bota . Në disa edicione, më i fundit në Venecia
(2014), merr pjesë në festivalin ndërkombëtar poetik "Palabra en el
Mundo". Si Presidente e shoqatës kulturore Pellicano, ajo krijoi së bashku
me Beppe Costa. disa colana me poezi dhe tregime.
traduzioni in albanese di Valbona Jakova
