Marino Santalucia per la Giornata mondiale della poesia 2021

Rimandata di un anno, causa virus, perdurando ancor oggi, abbiamo deciso di riunirci in streaming 
dal 19 al 21 marzo 2021dal 19 al 21 marzo 2021

Marino Santalucia, anch’esso già ospite lo scorso anno della Giornata mondiale della Poesia, offre degli squarci limpidi e rapidi, quasi fotografici di ciò che vive il poeta. Un legame indissolubile ai temi sociali si mescola magnificamente con le necessità dell’amare. Dolori e gioie appena trattenuti, sfiorati vanno ben oltre alle parole leggibili e scritte: la poesia sta negli spazi vuoti o nascosti fra un verso e l’altro. Caratteristiche principali, direi fondamentali, difficili solitamente da raggiungere. Lui riesce con estrema naturalezza, diventando questa la sua principale caratteristica e pregio. (b.c.)

Marino Santalucia, i ftuar edhe vitin e kaluar i Ditës Botërore të Poezisë, ofron copëza hapsirash të tejdukshme dhe të shpejta, gati fotografike, të asaj ndjenje që përjeton poeti. Një lidhje e pazgjidhshme me çështjet sociale përzihet bukur me nevojat e dashurisë. Dhimbje dhe gëzim mezi të përmbajtura, shkojnë të çelin përtej fjalëve të lexueshme e të shkruara: poezia qëndron në hapësirat boshe ose fshihet midis njërët varg ose tjetrit. Karakteristika thelbësore, do të thoja zakonisht mjaft të vështira për t’u arritur. Ai ja del me natyralitet ekstrem, duke e bërë këtë karakteristikën e tij kryesore dhe vlerë.

Folle verità

La folle verità nel bel morir
avendo vissuto le nostre febbri,
grani d’ambra che urtano raggi di sole.
Gemme, prive di forme improvvise
come lagrime legate ai polsi, lievi
senza urto, nell’attesa del sorriso
che veste il mio respiro
dentro labbra dove il sangue
a cascata, s’incurva nel canto.

E vërteta e çmendur

E vërteta e çmendur e të bukurës vdekje
ka pasë jetuar në ethet tona,
kokrrat e qelibarit që godasin rrezet e diellit.
Gurë të çmuar, pa forma të befta
si lotë të lidhur ndër kyçe, të lehta
pa përplasje, në pritje të buzëqeshjes
që vesh frymën time
brenda buzësh ku gjaku
ujëvarë, harkohet në këngë.

Crazy Truth

The crazy truth in the sweet passing
having lived our fevers,
amber grains that hit the sunrays.
Gems, lacking sudden shapes
like tears tied to the wrists, delicate
without impact, waiting for the smile
that dresses my breath
inside lips where blood

cascading in, bends in the singing.

Così pura

Così pura che quasi non ti sento
schiarire il passo mentre
mi raggiungi nel sonno alto.
Cade gentile sulla mia anima
il velo che porti di notte
per mondare l’infinito.
Domani
il nostro destino tremerà
come ali di vespa
per un nuovo volo.

Kaq e pastër

Kaq e pastër sa mezi të ndiej
të kjartësosh hapin ndërsa
më afrohesh në gjumin tim të lartë.
Bie ëmbëlsisht mbi shpirtin tim
velloja që mban natën
për të pastruar pafundësinë.
NesërSo Pure

So pure

So pure that I almost can’t hear you
lighting the steps while
you reach me in the deepest sleep.
The veil that you wear at night
gently falls on my soul
in order to cleanse the infinite.
Tomorrow
Our destiny will tremble
Like a wasp’s wings
for a new flight.
Fati jonë do të dridhet
si krahë grenxash
për një fluturin të ri.

Voli di farfalle

Non v’è più niente di quello che desidero
e viene facile senza pensarci troppo
scivolare tra i voli di farfalle.
Leggero il soffio, come il vento
non so che giorno sia oggi
che sento il sole sulle mie labbra
e non ha fine la notte per la poesia
lasciata a beccheggiare
come foglie sul fiume.

Fluturime fluturash

Nuk ka asgjë më të mirë se sa ajo që dëshëroj
dhe më vjen kaq e lehtë e pa u menduar shumë
të rrëshqas midis fluturimeve të fluturave.
Fryrje e lehtë, si era
nuk e di se çfarë dite është sot
që ndiej diellin mbi buzët e mia
dhe nuk ka fund nata për poezinë
e lënë në lundrim valësh
si gjethet në lumë.

Butterfly’s Flocks

There is nothing left of what I desire
And it comes easy without too much thinking
Slippering among the butterfly’s flock.
Light is the breath, like the wind
I don’t know what day today is
that I feel the sun on my lips
and the night for poetry has no end
left bickering
like leaves on the river.

Marino Santalucia nasce a Roma dove risiede tuttora. Nel 2004 entra nell‘ONG Emergency. È tra i vincitori del Primo Concorso Poesia Il Federiciano Libro Giallo. Ad ottobre 2010 esce la sua prima silloge dal titolo Versi Riversi; (Giulio Perrone Editore). Targa di Merito del Premio Alda Merini promossa dall’Accademia dei Bronzi 2013. Nel febbraio del 2014 edito da Edizioni MontaG nella collana “Le Chimere” pubblica Gli angoli del corpo. Sue poesie sono pubblicate su diverse antologie, agende letterarie e riviste online.

Marino Santalucia lindi në Romë, ku banon edhe sot. Në 2004 hyn në ONG Emergency. Është ndër fituesit e Konkursit të Parë të Poezisë Il Federiciano Libro Giallo. Në Tetor 2010 publikon ​​silogjinë e tij të parë me titull Versi Riversi; (Giulio Perrone Editore). Targë Merite e Çmimit Alda Merini promovuar nga Accademia dei Bronzi 2013. Në shkurt të vitit 2014 botuar nga Edizioni MontaG në kolanën "Le Chimere" publikon Gli angoli del corpo. Poemat e tij janë botuar në antologji të ndryshme, agjendat letrare dhe revistat online.

Marino Santalucia was born in Rome where he still resides. In 2004 he joined the ONG Emergency. He is one of the winners of the First Poetry Competition Il Federiciano Yellow Book. In October 2010 he released his first sylloge entitled Versi Riversi; (Giulio Perrone Publisher). Merit plaque of the Alda Merini Prize promoted by the Academy of Bronzi 2013. In february 2014 published by MontaG Editions in the series “Le Chimere” publishes Gli angoli del corpo. His poems are published in various anthologies, literary agendas and online magazines.



traduzioni in albanese: Valbona Jakova
traduzioni in inglese: Karen Costa Hattaway